کسانی که اگر قولشان راست هم باشد إقرارشان حجّت نیست اینهایند :
۱- دیوانه چه أطباقی یا أدواری .
۲- طفل و نابالغ مگر معصوم علیه السّلام .
۳- سفیه و نادان أبله .
4– بَرده و غلام و کنیز .
5– کسی که مست است .
6– کسی که بیهوش است .
۷- کسی که خواب است .
۸- کسی که مجبور و مُکره است .
۹- کسی که مُبذّر و إسراف کننده است .
۱۰- کسی که مفلّس است اگر إقرار به قرض کند پس از إفلاسش .
۱۱- راهن نسبت به غیر از کسی که از او رهنی نموده و إقرار دارد .
۱۲- کسی که در مرض مرگ إقرار به قرض بیش از ثلث نماید .
۱۳- إقرار به ازدواج نمودن زانی و زانیه پس از ثبوت زنایشان .
14– إقرار مرتدّی که محکوم به قتل شده به شهادتین .
15– إقرار در زیر شکنجه و آزار شلاّق .
16– إقرار بی قصد و إلتفات بلکه مزاح و شوخی و هذیان .
اصل این مطالب را می توانید در صفحه 292 کتاب خلاصه الفقه مطالعه نمایید.