در بعض موارد عدّه ای محکوم به محاصرهٔ آب و غذا و محرومیّت از آنها می شوند که عبارتند از :
۱- کسی که در خارج از حرم جنایت کند و به داخل مسجد الحرام پناه آورد محاصره می شود تا بیرون آید .
۲- کسی که ظهار نموده و حاکم او را به طلاق یا کفّاره محکوم نموده و تا سه ماه إطاعت نکند محاصره می شود تا مجبور شود .
۳- کسی که مسلمان شود و بیشتر از چهار زن دائمی دارد و از رها نمودن امتناع می کند محاصره می شود تا مجبور شود .
4– کسی که إقرار به مدیون بودن به چیزی به کسی می نماید لیکن از تعیین آن امتناع دارد محاصره می شود تا مجبور شود .
5– کسی که دیگری بر او مدّعی شود و او در مقابل نه ردّ و نه قبول نماید پس از مُهلت قاضی محاصره می شود تا مجبور شود .
6– کسی که مُحارب است أمّا کسی را نکشته و مالی را غصب نکرده لیکن توبه ننماید محاصره می شود تا مجبور شود .
۷- کسی که شخصی را گروگان گرفته و حبس نموده تا باج بگیرد برای آنکه او را آزاد کند محاصره می شود تا مجبور شود .
۸- کسی که تجاهر به افطار عمدی و خوردن و آشامیدن در ماه رمضان می کند و پس از تعزیر هم إصرار می ورزد محاصره غذائی می شود .
اصل این مطالب را می توانید در صفحه 302 کتاب خلاصه الفقه مطالعه نمایید.