الامام الحسن (علیه السلام)
(از کتاب معجم الکلام / نسخه چاپی صفحه 101 / کتاب مجاری صفحه 143)
هو الامام الحسن بن علی بن ابیطالب(ع) ثانی أئمة أهل البیت(ع) ولد فی السنة الثانیة للهجرة و توفی سنة ۵۰ هجریة علی أثر سمِّ دسّته الیه زوجته جعدة بنت الاشعث بامرِ من معاویة اللعین بعد أن صالح معاویة لحقن دماء المسلمین فدفن فی البقیع بعد أن منعت عائشة من دفنه عند جدّه
ترجمه به فارسی :
حسن بن علی بن ابیطالب (ع)، دومین امام از اهل بیت (ع)، در سال دوم هجرت متولد شد و در سال 50 هجری، در اثر سمّی که همسرش جعده بنت اشعث با دسیسه به ایشان خوراند، به شهادت رسید. او این عمل را به دستور معاویه ملعون، بعد از مصالحهای که امام برای جلوگیری از ریختن خون مسلمین با او داشت، انجام داد. امام حسن (ع) پس از آنکه عایشه با دفن ایشان در جوار پیامبر (ص) مخالفت نمود، در قبرستان بقیع مدفون گشت.