زمینهائی که بصورتی إحیا می شوند پس از إحیا شدنشان دارای حریم معتبر هستند از این قرارند :
۱- خانهٔ مسکونی و منزل که حریمش راه ورود و خروج و برف اندازش و خاک انداز آن .
۲- حریم نهر و جوی دو حاشیهٔ آن به مقدار عبور از دو طرف آن .
۳- حریم چاه به مقدار إیستادن برای آب کشیدن یا نصب موتور و حیوان و تا صد متر نمی شود چاه دیگر کند.
4- حریم چشمه و قنات و آب أنبار به مقدار إستفادهٔ آشامیدن و برداشتن آب و تا پانصد متر نباید قناتی کند .
5- حریم باغ و بوستان پُشت دیوارهایش به اندازه ای که بتوان گل و گچ و آجر به جهت تعمیر و ترمیم انداختن .
6- حريم دهکده وقلعه وشهرك و هر جائی که مسکن جماعتی است از این قرار است :
۱- مقدار خانه های مسکونی أهل آن دهکده و قلعه .
۲- مکان تغسیل و دفن أمواتشان .
۳- مکان إجتماع و مجالس و گردهم آیی آنان .
4- مکان عبادت و نماز جماعت و مسجدشان .
5- مکان مجالس مذهبی و عزاداری و تکیه و حُسینیّه شان .
6- مکان نگاهداری چارپایان و دام هایشان .
۷- مکان جمع آوری هیزم و سوختشان .
۸- امکان پذیرائی میهمانان و واردین بر آنان .
۹- مکان چراگاه دامها و حیواناتشان .
10- مکان جمع آوری محصولات و خرمن هایشان .
11- مکان نگاهداری گندم و جو و سیلویشان .
۱۲- مکان جمع آوری قاذورات و کود زمین و کشتشان .
۱۳- مکان بازی و تفریحگاه بچّه هایشان .
14- مکان بارأنداز و فروش محصولات و میدان بارشان .
۱۵- مکان حمّام و شستن خودشان .
16- مکان مکتب خانه یا مدرسهٔ فرزندانشان .
اصل این مطالب را می توانید در صفحه 186 کتاب خلاصه الفقه مطالعه نمایید.