مواردی که إکراه بربیع و إجبار بر فروش جایز است اینهایند :
۱- فروش حاکم شرع و قاضی مال مُفلّس را برای أدای قرض او به طلبکاران .
۲- فروش حاکم شرع و قاضی مال کسی که از ادای قرضش تمکّن دارد و نمی کند .
۳- فروش حاکم شرع و قاضی مال میّت را برای ادای قرض او با إمتناع ورثه .
4– فروش حاکم شرع و قاضی مال شرکتی که بعض از شرکا از فروش إمتناع کنند .
5– فروش حاکم شرع و قاضی مال محتکر را به قيمت عادلانـه با إمتناعش از فروش .
6– فروش حاکم شرع و قاضی مال ممتنع از زکات برای رساندن به مستحقین آن .
۷- فروش حاکم شرع و قاضی بندهٔ شخص کافر را که مسلمان گشته بی رضایت کافر .
۸- فروش حاکم شرع و قاضی به اذن ولیّ فقیه مال ممتنع از خمس را به جهت تقاص
۹- فروش حاکم شرع و قاضی مال میّت را برای تقسیم إرث به ورثه با إمتناع وصیّ میّت.
۱۰- فروش حاکم شرع و قاضی مال و منفعت موقوفه را برای مصرف نمودن به مورد وقف با إمتناع متولّی .
اصل این مطالب را می توانید در صفحه 150 کتاب خلاصه الفقه مطالعه نمایید.